گل من ، پرنده اي باش و به باغ باد بگذر

مه من ، شکوفه اي باش و به دشت آب بنشين

گل باغ آشنايي ، گل من ، کجا شکفتي

که نه سرو مي شناسد

نه چمن سراغ دارد ؟

نه کبوتري که پيغام تو آورد به بامي

نه به دست باد مستي گل آتشين جامي

نه بنفشه اي ،

نه جويي

نه نسيم گفت و گويي

نه کبوتران پيغام

نه باغ هاي روشن!

گل من ، ميان گل هاي کدام دشت خفتي

به کدام راه خواندي

به کدام راه رفتي ؟

گل من

تو راز ما را به کدام ديو گفتي ؟

که بريده ريشه مهر ، شکسته شيشه دل

منم اين گياه تنها

به گلي اميد بسته

همه شاخه ها شکسته

به اميدها نشستيم و به يادها شکفتيم

در آن سياه منزل ،

به هزار وعده مانديم

به يک فريب خفتيم...