بنام خداوند...
تمام آنچه مینویسم نه یک داستان است و نه یک افسانه بلکه یک حقیقت است.حقیقتی که میدانم درکش مشکل است حتی برای تو.
هرکس متن نوشته هایم را میدید می گفت مضمونش عالیست ولی حیف از صاحب آن که بی عمل است.
درست مثل این است که ماشین پرادویی را میان گاری شکسته ای که الحق نای کشیدن خود را ندارد بگذارند.
و من همیشه احساس میکردم همان گاری شکسته ام.هیچگاه احساس بالا بودن به من دست نداد.چون اطرافیانم تنها ظاهرم را نگریستند.
حال تنها حرفم به تمامی شما آدمها این است که:ای آدمهای قافیه پرست من اشعارم را برای کسی نمیسازم که ظاهرشان آن ماشین پرادوست
شاید این ماشین زیبا باشد و پاک اما به نظر من فقط ظاهر است و ریا !
اشعار و نوشته های من متعلق به کسانی است که شیهه ی اسب گاری شکسته شان لالایی فرزند لختشان است و صدای جیر جیر چرخ های گاری تنها اذن تنهایی فراموش شده شان است
من متعلق به این دسته مردم"ظاهر و باطن"یکی هستم.
.: Weblog Themes By Pichak :.