حــضــرتــ تــنــهــایــ بــهــ هــمــ ریــخــتــهــ....

از در در آمدی و من از خود به در شدم

گویی کزین جهان به جهانی دگر شدم

گوشم به راه تا که خبر میدهد ز دوست

صاحب خبر بیامد و من بی خبر شدم

چون شبنم اوفتاده بدم پیش آفتاب

مهرم به جان رسید و به عیوق برشدم

دستم نداد قوت رفتن به پیش دوست

چندی به پای رفتم و چندی به سرشدم

تا رفتنش ببینم و گفتنش بشنوم

از پای تا به سر همه سمع و بصر شدم

من چشم ازو چگونه توانم نگاه داشت

کاول نظر بدیدن او دیده ور شدم

بیزارم از وفای تو یکروز و یک زمان

مجموع اگر نشستم و خرسند اگر شدم

اورا خود التفات نبودی به صید من

من خویشتن اسیر کمند نظر شدم

گفتند روی سرخ تو سعدی که زرد کرد

اکسیر عشق بر مسم افتاد و زر شدم           

                                       سعدی